Τέσσερις εποχές του χρόνου

Κάθε μία έχει τη δική της χάρη.

Το φθινόπωρο πέφτουν τα φύλλα των δέντρων, το χειμώνα τα τοπία γίνονται κατάλευκα από το χιόνι, την άνοιξη ανθίζουν τα λουλούδια και το καλοκαίρι η θάλασσα έχει την τιμητική της.

Ας ασχοληθούμε λιγάκι με την ετυμολογία των λέξεων:

Φθινόπωρο

«Φθίνω» σημαίνει «λιγοστεύω» και «οπώρα» = «φρούτο».

Στην ελληνική μυθολογία, με το όνομα «Οπώρα» είναι γνωστή μία θεότητα, την οποία οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν προστάτιδα των φρούτων.

Έτσι, λοιπόν, το φθινόπωρο πέφτουν τα φρούτα.

Χειμώνας

Προήλθε από το αρχαίο «χειμών» ή «χείμα».

Σημαίνει «κακός», «υγρός καιρός», «κακοκαιρία», «ψύχος», «παγετός».

«Χειμάζομαι» σημαίνει «ταλαιπωρούμαι κυρίως από τον παγετό».

Άνοιξη

Από την αρχαία ελληνική «άνοιξις» (συνώνυμο: «έαρ»).

Προήλθε από το ρήμα «ανοίγνυμι» ή «ανοίγω».

Αρχικά, σήμαινε «άνοιγμα».

Δηλώνει την καλυτέρευση (το «άνοιγμα») του καιρού, μετά το χειμώνα.

Ανοίγουν, δηλαδή, τα άνθη και ο καιρός.

Καλοκαίρι

Από το «καλόκαιρος», «καλοκαιρία» (καλός + καιρός).