Το «Nectar e Libro» σας παρουσιάζει το
τέταρτο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος
της ετυμολογίας των ελληνικών ονομάτων:
Ρ
Ρέα = εκ του ράος (έτοιμος)
Σ
Σαλαμίνα = αλς (σαλ) + μίνυς (μικρός, βρίσκεται κοντά στη
ξηρά)
Σλάβος = σάλος + βάω (βαίνω)
Σοφοκλής = σοφός + κλέος (ο έχων δόξα σοφού)
Σπάρτη = σπείρω
Στέργιος = στέργω (δείχνω στοργή)
Στυλιανός = στύλος
Σωκράτης = σώζω + κράτος
Τ
Τερψιχόρη = τέρπω + χορός
Τηλέμαχος = τηλέ + μακριά, μάχομαι
Τιμόθεος = τιμή + Θεός
Τιμολέων = τιμή + λέων (ο ισχυρός ως λέων)
Φ
Φειδιππίδης = φείδομαι + ίππος
Φίλιππος = φίλος + ίππος
Φιλοθέη = φίλη του Θεού
Φρίξος = φρίττω
Φοίβος = φάος (φωτεινός)
Χ
Χαράλαμπος = χαρά + λάμπω (αυτός που λάμπει από χαρά)
Χαρίκλεια = χάρις (η χάρη) + κλέος (δόξα), η ξακουστή για τη
χάρη της
Χαρίλαος = χάρη + λαός
Χαριτίνη = η χαριτωμένη
Χριστίνα, Χρήστος = από το Χριστό, ο χρισμένος – η
Χριστόδουλος = δούλος + Χριστός
Χριστόφορος = Χριστός + φέρω
Χρύσανθος, Χρυσάνθη = χρυσός + άνθος
Χρυσηίς = χρυσός (η πολύτιμη, η χρυσαφένια)
Ω
Ωρωπός = η ώρ-ο (φροντίδα) + το ουσ. οπός (γαλακτώδης χυμός
που λαμβάνει κάποιος κεντώντας το φυτό, αυτός που έχει τη φροντίδα της
συγκομιδής του χυμού φυτών)
... τέλος αφιερώματος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου