Το δεύτερο μέρος της ετυμολογίας ελληνικών ονομάτων:
Θ
Θάλλεια = εκ του θάλλω (είμαι πλήρης)
Θέμις = τίθημι (θεσμός)
Θεμιστοκλής = θέμις (δικαιοσύνη) + κλέος
Θεοδώρα = Θεού + δώρο
Θεόφιλος = Θεού + φίλος
Θεσσαλία = θέσις + αλς (θάλασσα)
Θησέας = θήσω (εκ του τίθημι)
Θουκυδίδης = Θεού + κύδος (δόξα, ο δοξάζων τον θεό)
Θράκη = θράσσω (καταστρέφω)
Θρασύβουλος = θρασύς + βουλεύομαι
Ι
Ιαπετος = ιάπτω (πέμπω)
Ιάσων = ίασις (θεραπεία)
Ιοκάστη = ίον + κάζω (στολίζω)
Ιππολύτη = ίππος + λύω
Ιφιγένεια = ίφι (ισχυρά) + γίγνομαι
Κ
Καλλιόπη = κάλλος + ωψ (οφθαλμός)
Καλλιρρόη = καλώς + ρέω
Κασσιόπη = καινυμι (υπερέχω) + οψ
Κλέαρχος = κλέος + άρχω (ο ένδοξος άρχων)
Κλεόβουλος = κλέος + βουλή (ο επινοητικότατος)
Κλεομένης = κλέος + μένος (ο ένδοξος για τη γενναιότητά του)
Κλεονίκη = κλέος + νίκη (η ένδοξη νικήτρια)
Κλεοπάτρα = κλέος + πάτρη (η δόξα της πατρίδος)
Λ
Λάκων = λα (επιτ.) + ακέων (ολιγομίλητος)
Λαέρτης = λαός + αίρω (εκλέγω)
Λέανδρος = λαός + ανήρ (ο ανδρείος του λαού)
Λεωνίδας = λαός + οίδα (γνωρίζω)
Λητώ = λανθάνω
Λυσιστράτη = λύω + στρατός
Μ
Μακεδών = μακεδνός (υψηλός, μακρός)
Μενέλαος = μένος + λαός
Μιλτιάδης = μίλτος (ερυθρά βαφή)
... συνεχίζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου