Φράσεις και εκφράσεις #2

Απολαύστε το δεύτερο μέρος του αφιερώματος του «Nectar e Libro» για φράσεις και εκφράσεις της καθημερινότητας:

πύργος της Βαβέλ (κατάσταση ασυνεννοησίας, δυσκολίας στην επικοινωνία, κυρίως λόγω ύπαρξης διαφορετικών γλωσσών)

μετά βαΐων και κλάδων (με θριαμβευτικό τρόπο, με μεγάλο ενθουσιασμό ή και με μεγάλη επισημότητα)

βάζω τα γυαλιά σε κάποιον (αποδεικνύομαι ανώτερος κάποιου, τον ξεπερνώ)

τρελός παπάς σε βάφτισε (για πρόσωπα με παράξενη ή παράλογη συμπεριφορά)

τζάμπα και βερεσέ (χωρίς σοβαρό λόγο, αναίτια)

κέρατο βερνικωμένο (δύστροπος και σκληρός άνθρωπος)

κόβω το βήχα κάποιου (θέτω τέλος στις απαιτήσεις κάποιου ή τον επαναφέρω στην τάξη)

φωνή βοώντας εν τη ερήμω (για κάποιον που δεν τον λαμβάνουν οι άλλοι υπ’ όψιν, που η γνώμη του ή οι επισημάνσεις του δεν εισακούονται)

εν βρασμό ψυχής (κατάσταση ψυχικής έντασης, αναστάτωσης που παρεμποδίζει τη σκέψη και την προμελετημένη δράση)

το ένα μου βρωμά και τα’ άλλο μου μυρίζει (είμαι παράξενος και ιδιότροπος άνθρωπος, βρίσκω ελαττώματα στα πάντα)

πέρσι ψόφησε, φέτος βρόμισε (πράγματα για τα οποία διαμαρτυρόμαστε, δυσανασχετούμε ή καταλαβαίνουμε πολύ καθυστερημένα)

είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα (για κάποιον που κατηγορεί άλλους για ελαττώματα που ο ίδιος έχει σε μεγαλύτερο βαθμό)

δε μου γεμίζει το μάτι (δε μου εμπνέει εμπιστοσύνη)

στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα (για λανθασμένες επιλογές, που αναγνωρίζονται εκ των υστέρων)

όλα τα γουρούνια έχουν την ίδια μούρη (όλοι όσοι ανήκουν σε συγκεκριμένο χώρο - επαγγελματικό, πολιτικό, κοινωνικό κ.λπ. - έχουν κοινούς τρόπους συμπεριφοράς)

ο δαίμων του τυπογραφείου (ο δαίμονας που υποτίθεται ότι ευθύνεται για τα τυπογραφικά λάθη, τα οποία συχνά δημιουργούν παρεξηγήσεις)

όπως ο διάβολος το λιβάνι (με τόση αντιπάθεια ή φόβο, όση δείχνει ο διάβολος για το λιβάνι)

πονάει το δοντάκι μου (είμαι ερωτευμένος)

έλαμψε δια της απουσίας του (για γνωστούς ανθρώπους που απουσίασαν)

ενώπιος ενωπίω (πρόσωπο με πρόσωπο)

το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού (το να διαπράττει κανείς το ίδιο σφάλμα δυο φορές, δεν είναι χαρακτηριστικό σοφού ανθρώπου)

στον πατέρα μου χρωστώ το ζειν, στο δάσκαλό μου το ευ ζειν (λόγια του Μεγάλου Αλέξανδρου που ένιωθε ευγνωμοσύνη στο δάσκαλό του, στον Αριστοτέλη)

μην απλώνεις το ζωνάρι σου για καβγά (στον άνθρωπο που ψάχνει για καβγά)

στη ζούλα (στα κρυφά, χωρίς να γίνομαι αντιληπτός)

έχω φάει τη θάλασσα με το κουτάλι (έχω μεγάλη πείρα στη θάλασσα, έζησα όλη μου τη ζωή ταξιδεύοντας στη θάλασσα)

ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα (ως πρόσκληση σε κάποιον να πραγματοποιήσει κάτι που ισχυρίζεται ότι μπορεί)

το δίκαιο του ισχυρότερου (για της περιπτώσεις στις οποίες εκείνος που έχει τη μεγαλύτερη δύναμη επιβάλλει τη θέλησή του στους ασθενέστερους)

πατώ τον κάλο κάποιου (εκνευρίζω, ενοχλώ, θίγω κάποιον στο ευαίσθητο σημείο του)

κάνω την πάπια (υποκρίνομαι ότι δεν καταλαβαίνω ή ότι δεν ξέρω τίποτα σε μια υπόθεση, ώστε να μην εμπλακώ σε αυτή)

βγάζω το καπέλο σε κάποιον (αναγνωρίζω την αξία και την υπεροχή κάποιου, τον παραδέχομαι)

τα καρποφόρα δέντρα πετροβολούνται (αυτός που αξίζει συκοφαντείται και τον πολεμούν)

φιλάω κατουρημένες ποδιές (παρακαλώ με τρόπο εξευτελιστικό, προκειμένου να εξυπηρετηθώ)

πονάει δόντι, κόβει κεφάλι (για περιπτώσεις στις οποίες κάποιος, αντί να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα εντοπίζοντας τα αίτια του και εξακριβώνοντας τις πραγματικές του διαστάσεις, καταφεύγει σε αυθαίρετες, παράλογες λύσεις)

παίρνω κάβο (μπαίνω στο νόημα, αρχίζω να καταλαβαίνω)

... Συνεχίζεται