Νόστος

Η λέξη προέρχεται από το ρήμα «νέομαι» (= έρχομαι)

Ο Νόστος για τους αρχαίους Έλληνες ήταν κάτι παραπάνω από το ταξίδι, την επιστροφή στην Πατρίδα, στο σπίτι.

Οι πρόγονοί μας με τη συγκεκριμένη λέξη εννοούσαν την ακαταμάχητη δύναμη, με την οποία η Πατρίδα τραβάει πίσω στον τόπο τους τους ξενιτεμένους Έλληνες.

Ο Νόστος έσπρωχνε τον Οδυσσέα, να αντιπαλεύει με θεούς και δαίμονες και να απαρνιέται όλες τις ομορφιές του κόσμου, όσες συνάντησε στα ταξίδια του, επιθυμώντας ένα πράγμα μόνο: την επιστροφή στην πατρίδα του, την Ιθάκη.

Εξάλλου, γι’ αυτό η Ιθάκη της Οδύσσειας του Ομήρου αποτελεί το σύμβολο του Νόστου.

Η εκμάθηση ρωσικών στη Θεσσαλονίκη

Εδώ και τρεις μήνες, το ιστολόγιό μας δέχεται πολλές επισκέψεις από τη Ρωσία.

Μάλιστα, οι επισκέψεις αυτές αυξάνονται καθημερινά, ξεπερνώντας τις αντίστοιχες των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

Αυτό αποδεικνύει ότι εκτός από τους Έλληνες, που ζουν κι εργάζονται στη Ρωσία, οι Ρώσοι ενδιαφέρονται όλο και περισσότερο για την ελληνική γλώσσα, την κουλτούρα, την ετυμολογία, τη μυθολογία και τον πολιτισμό.

Το παρακάτω βίντεο είναι αφιερωμένο στους επισκέπτες από τη Ρωσία ως ευχαριστήριο για την προτίμησή τους στο «Nectar e Libro».

Πρόκειται για τη ρωσική ως ξένη γλώσσα και το όλο και αυξανόμενο ενδιαφέρον των Ελλήνων, ώστε να τη διδαχθούν.

Φράσεις και εκφράσεις #3

Το «Nectar e Libro» σας παρουσιάζει

το τρίτο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος

για φράσεις κι εκφράσεις,

που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας:

λάμπω διά της απουσίας μου (η απουσία μου γίνεται αισθητή)

φορτωμένη σαν λατέρνα (γυναίκα, η οποία φοράει πάρα πολλά κοσμήματα και στολίδια)

μπαίνω στο λούκι (αναγκάζομαι να προσαρμοστώ σε κάποιες συνθήκες)

θρέψε λύκο το χειμώνα, να σε φάει καλοκαίρι (για αχάριστους ανθρώπους που βλάπτουν τους ευεργέτες τους)

λυκοφιλία (ψευτοφιλία)

μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε (για ανθρώπους που, ενώ μαλώνουν συνέχεια όταν συνυπάρχουν, δεν μπορούν να ζήσουν απομακρυσμένοι)

μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις (μην είσαι απόλυτος σε αυτά που λες, γιατί μπορεί να χρειαστεί να ανακαλέσεις ή να αναθεωρήσεις)

μυρίζει μπαρούτι (πρόκειται να συμβεί κάτι κακό, αναμένονται δυσάρεστα γεγονότα)

μυρίζει ναφθαλίνη (είναι παλιάς εποχής, παλιομοδίτικο, ακατάλληλο για τη σημερινή εποχή)

πίνω νερό στο όνομα κάποιου (εκτιμώ, υπολογίζω, δείχνω σεβασμό και απεριόριστη εμπιστοσύνη προς ένα πρόσωπο)

βγάζω κι από τη μύγα ξύγκι – (για φιλάργυρους, προσπαθώ να βγάλω κέρδος ακόμα και από καταστάσεις που ελάχιστα μπορούν να αποφέρουν)

κάνω την πάπια (προσποιούμαι ότι δε γνωρίζω ή ότι δεν καταλαβαίνω, δε μιλάω και φροντίζω να περάσω απαρατήρητος)

θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι (για περιπτώσεις στις οποίες προβλέπεται ότι κάποιος θα γελοιοποιηθεί, ότι θα γίνει περίγελος των άλλων)

το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον (δεν μπορεί κανείς να ξεφύγει από τη μοίρα του)

κάνω την αθώα περιστερά (κάνω τον αθώο και ανίδεο, προσποιούμαι απόλυτη εντιμότητα ή αφέλεια)

πλανώμαι πλάνην οικτράν (βρίσκομαι σε μεγάλη πλάνη)

αν δεν ξεσαμαρώσεις το γάιδαρο, δε βλέπεις τις πληγές του (σε περιπτώσεις που τα βάσανα κάποιου περνούν απαρατήρητα, όταν αυτός δε διαμαρτύρεται ή δεν κάνει παράπονα, ο πόνος του μένει συχνά άγνωστος, κρυφός)

πατώ επί πτωμάτων (βλάπτω άλλους, προκειμένου να πετύχω όσα επιθυμώ)

είναι να τον κλαίνε κι η ρέγκες (έχει υποστεί τέτοιο κακό, ώστε είναι άξιος να τον λυπούνται ακόμη και οι πιο ασήμαντοι, οι πιο μικροί)

κολοκύθια με τη ρίγανη (για ανούσια λόγια, σαχλαμάρες)

ρόδα είναι και γυρίζει (η ζωή χαρακτηρίζεται από συνεχείς μεταβολές, τίποτε δεν είναι μόνιμο σε αυτόν τον κόσμο)

έχω σώας τας φρένας (είμαι υγιής ψυχικά)

το τερπνόν μετά του ωφελίμου (για πράξεις που είναι ταυτόχρονα ευχάριστες και ωφέλιμες)

θέλει να τετραγωνίσει των κύκλο (για κάποιον που επιδιώκει κάτι ακατόρθωτο)

τρεις κι ο κούκος (ελάχιστοι άνθρωποι)

φίδι κολοβό (για άτομο ύπουλο και πολύ επικίνδυνο)

μαύρο χαβιάρι (για κάτι πολύ ακριβό, με απαγορευτικά υψηλή τιμή)

στο χείλος του γκρεμού (στα πρόθυρα της καταστροφής)

τώρα που μπήκες στο χορό, θα χορέψεις (όταν εμπλέκεται κανείς σε μια υπόθεση, πρέπει να μείνει μέχρι τέλους και να υποστεί όλες τις συνέπειες)

Φράσεις και εκφράσεις #2

Απολαύστε το δεύτερο μέρος του αφιερώματος του «Nectar e Libro» για φράσεις και εκφράσεις της καθημερινότητας:

πύργος της Βαβέλ (κατάσταση ασυνεννοησίας, δυσκολίας στην επικοινωνία, κυρίως λόγω ύπαρξης διαφορετικών γλωσσών)

μετά βαΐων και κλάδων (με θριαμβευτικό τρόπο, με μεγάλο ενθουσιασμό ή και με μεγάλη επισημότητα)

βάζω τα γυαλιά σε κάποιον (αποδεικνύομαι ανώτερος κάποιου, τον ξεπερνώ)

τρελός παπάς σε βάφτισε (για πρόσωπα με παράξενη ή παράλογη συμπεριφορά)

τζάμπα και βερεσέ (χωρίς σοβαρό λόγο, αναίτια)

κέρατο βερνικωμένο (δύστροπος και σκληρός άνθρωπος)

κόβω το βήχα κάποιου (θέτω τέλος στις απαιτήσεις κάποιου ή τον επαναφέρω στην τάξη)

φωνή βοώντας εν τη ερήμω (για κάποιον που δεν τον λαμβάνουν οι άλλοι υπ’ όψιν, που η γνώμη του ή οι επισημάνσεις του δεν εισακούονται)

εν βρασμό ψυχής (κατάσταση ψυχικής έντασης, αναστάτωσης που παρεμποδίζει τη σκέψη και την προμελετημένη δράση)

το ένα μου βρωμά και τα’ άλλο μου μυρίζει (είμαι παράξενος και ιδιότροπος άνθρωπος, βρίσκω ελαττώματα στα πάντα)

πέρσι ψόφησε, φέτος βρόμισε (πράγματα για τα οποία διαμαρτυρόμαστε, δυσανασχετούμε ή καταλαβαίνουμε πολύ καθυστερημένα)

είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα (για κάποιον που κατηγορεί άλλους για ελαττώματα που ο ίδιος έχει σε μεγαλύτερο βαθμό)

δε μου γεμίζει το μάτι (δε μου εμπνέει εμπιστοσύνη)

στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα (για λανθασμένες επιλογές, που αναγνωρίζονται εκ των υστέρων)

όλα τα γουρούνια έχουν την ίδια μούρη (όλοι όσοι ανήκουν σε συγκεκριμένο χώρο - επαγγελματικό, πολιτικό, κοινωνικό κ.λπ. - έχουν κοινούς τρόπους συμπεριφοράς)

ο δαίμων του τυπογραφείου (ο δαίμονας που υποτίθεται ότι ευθύνεται για τα τυπογραφικά λάθη, τα οποία συχνά δημιουργούν παρεξηγήσεις)

όπως ο διάβολος το λιβάνι (με τόση αντιπάθεια ή φόβο, όση δείχνει ο διάβολος για το λιβάνι)

πονάει το δοντάκι μου (είμαι ερωτευμένος)

έλαμψε δια της απουσίας του (για γνωστούς ανθρώπους που απουσίασαν)

ενώπιος ενωπίω (πρόσωπο με πρόσωπο)

το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού (το να διαπράττει κανείς το ίδιο σφάλμα δυο φορές, δεν είναι χαρακτηριστικό σοφού ανθρώπου)

στον πατέρα μου χρωστώ το ζειν, στο δάσκαλό μου το ευ ζειν (λόγια του Μεγάλου Αλέξανδρου που ένιωθε ευγνωμοσύνη στο δάσκαλό του, στον Αριστοτέλη)

μην απλώνεις το ζωνάρι σου για καβγά (στον άνθρωπο που ψάχνει για καβγά)

στη ζούλα (στα κρυφά, χωρίς να γίνομαι αντιληπτός)

έχω φάει τη θάλασσα με το κουτάλι (έχω μεγάλη πείρα στη θάλασσα, έζησα όλη μου τη ζωή ταξιδεύοντας στη θάλασσα)

ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα (ως πρόσκληση σε κάποιον να πραγματοποιήσει κάτι που ισχυρίζεται ότι μπορεί)

το δίκαιο του ισχυρότερου (για της περιπτώσεις στις οποίες εκείνος που έχει τη μεγαλύτερη δύναμη επιβάλλει τη θέλησή του στους ασθενέστερους)

πατώ τον κάλο κάποιου (εκνευρίζω, ενοχλώ, θίγω κάποιον στο ευαίσθητο σημείο του)

κάνω την πάπια (υποκρίνομαι ότι δεν καταλαβαίνω ή ότι δεν ξέρω τίποτα σε μια υπόθεση, ώστε να μην εμπλακώ σε αυτή)

βγάζω το καπέλο σε κάποιον (αναγνωρίζω την αξία και την υπεροχή κάποιου, τον παραδέχομαι)

τα καρποφόρα δέντρα πετροβολούνται (αυτός που αξίζει συκοφαντείται και τον πολεμούν)

φιλάω κατουρημένες ποδιές (παρακαλώ με τρόπο εξευτελιστικό, προκειμένου να εξυπηρετηθώ)

πονάει δόντι, κόβει κεφάλι (για περιπτώσεις στις οποίες κάποιος, αντί να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα εντοπίζοντας τα αίτια του και εξακριβώνοντας τις πραγματικές του διαστάσεις, καταφεύγει σε αυθαίρετες, παράλογες λύσεις)

παίρνω κάβο (μπαίνω στο νόημα, αρχίζω να καταλαβαίνω)

... Συνεχίζεται

Αναζήτηση θεμάτων

Αναζητήστε παλαιότερα άρθρα του «Nectar e Libro», εύκολα και γρήγορα!

Γράψτε τη λέξη κλειδί και πατήστε το κουμπί της αναζήτησης.

H επιλογή βρίσκεται στη δεξιά πλευρά της ιστοσελίδας,

ακριβώς κάτω από το σύνολο των επισκεπτών.

Φράσεις και εκφράσεις #1

Το «Nectar e Libro» ξεκινάει αφιέρωμα σε συχνές κι έξυπνες καθημερινές φράσεις.

Τι ακριβώς σημαίνουν; Γιατί τις χρησιμοποιούμε;

Απολαύστε το πρώτο μέρος του αφιερώματος...

τρώω / πίνω τον αβλέμονα (για άνθρωπο εξαιρετικά λαίμαργο, αδηφάγο ή για κάποιον που καταναλώνει μεγάλη ποσότητα φαγητού ή ποτού)

άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε (όταν υπάρχει ασυνεννοησία, άλλα λέει ο ένας και άλλα ο άλλος ή όταν κάποιος αποφεύγει να μιλήσει για το θέμα, το οποίο συζητείται)

περίοδος ισχνών / παχιών αγελάδων (περίοδος οικονομικής δυσπραγίας, φτώχειας / οικονομικής ευμάρειας, ευημερίας)

κολάζω και άγιο (βάζω σε πειρασμό ακόμα και τον πιο ενάρετο άνθρωπο)

καρδιά αγκινάρα (για άνθρωπο ανοιχτόκαρδο, με μεγάλη καρδιά, που μπορεί να αγαπά πολλούς)

αγύριστο κεφάλι (αυτός που δεν πείθεται με τίποτα)

ζω με αέρα (τρώω ελάχιστα, δεν τρέφομαι σωστά)

αέρας κοπανιστός (λόγια δίχως νόημα)

ώρα καλή στην πρύμνη σου κι αέρα στα πανιά σου

α) ευχή για καλό ταξίδι και ευνοϊκό άνεμο, β) να σου πάνε όλα καλά, γ) είσαι ελεύθερος να φύγεις, δεν σε κρατάει κανείς

μου στοιχίζει ο κούκος αηδόνι (ακριβοπληρώνω, πληρώνω για κάτι πολύ περισσότερο από την πραγματική του αξία)

αθώα περιστέρα (αυτός που παριστάνει τον αθώο)

έκτη αίσθηση (η ικανότητα να διαισθάνεται κανείς τι πρόκειται να συμβεί, η ικανότητα ενόρασης)

αλλού αυτά (μάταια προσπαθείς να με εξαπατήσεις)

τα εξ αμάξης (υβριστικά λόγια, τα οποία απευθύνονται επιθετικά προς κάποιον, ειρωνικά και υποτιμητικά)

πίνω το αμίλητο νερό (παύω να μιλώ, μένω εντελώς σιωπηλός, δε βγάζω μιλιά)

τον γνωρίζω απ’ την καλή και την ανάποδη (αποκτώ πολύπλευρη γνώση για κάποιον)

βίον ανθόσπαρτον (ως ευχή σε νεόνυμφους, ζωή γεμάτη ευτυχία και χαρά)

ανοιχτοί λογαριασμοί (οι εκκρεμότητες και τα προβλήματα που δεν έχουν τελειώσει)

φάσκω και αντιφάσκω (οδηγούμαι σε συνεχή λογικά σφάλματα)

απειλώ θεούς και δαίμονες (εκφράζω και απευθύνω σε κάποιον έντονες απειλές)

αποδιοπομπαίος τράγος (ο άνθρωπος στον οποίον επιρρίπτονται οι ευθύνες των άλλων)

μη μου άπτου (αυτός που δεν ανέχεται την παραμικρή ενόχληση ή ταλαιπωρία)

έχω απωθημένα (έχω καταπιεσμένες επιθυμίες ή συναισθήματα, τα οποία δεν έχω μπορέσει ως τώρα να εξωτερικεύσω)

βαρύς κι ασήκωτος (αυτός που δεν ανέχεται πειράγματα ή αστεία και δεν εκδηλώνει τα συναισθήματά του)

κατά φαντασίαν ασθενής (αυτός που ασχολείται διαρκώς με την κατάσταση της υγείας του, πιστεύοντας ότι πάσχει από διάφορες αρρώστιες, ενώ στην πραγματικότητα είναι υγιής)

άσπονδος φίλος (για πρόσωπο που προσποιείται ότι είναι φίλος κάποιου, ενώ τον φθονεί)

εκ του ασφαλούς (χωρίς κίνδυνο, από θέση που δεν έχει κινδύνους)

θα φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι (θα γίνει σφοδρή σύγκρουση, δε θα μείνει τίποτε όρθιο)

μπαίνει το νερό στ’ αυλάκι (αρχίζει κάτι να λειτουργεί σωστά, να ακολουθεί τη σωστή πορεία)

αυτός είναι για πανηγύρια (για κάποιον που δεν είναι στα καλά του)

αχίλλειος πτέρνα (το τρωτό, αδύνατο σημείο κάποιου, σημείο στο οποίο είναι κανείς ευπρόσβλητος, ευάλωτος)

ψάχνω βελόνες στ’ άχυρα (για δυσεύρετα πράγματα, για να δείξουμε πόσο μάταιη είναι η αναζήτησή τους)

στο άψε - σβήσε (ταχύτατα, αμέσως, πάρα πολύ γρήγορα)

δώρον άδωρον (για κάτι που δίνεται ή γίνεται καθυστερημένα, σε χρόνο που δεν ωφελεί πια)

άρες μάρες κουκουνάρες (για λόγια χωρίς καμιά σημασία, κανέναν ειρμό και λογικό νόημα)

... συνεχίζεται

Κεράσι

Η λέξη «κεράσι» έχει αρχαία ελληνική προέλευση.

Προέρχεται από το «κεράσιον», το οποίο αποτελεί υποκοριστικό του «κέρασος» (= κερασιά).

Η κερασιά φαίνεται ότι ήρθε από τη Μικρά Ασία.

Γνωρίζετε ποιος ήταν ο Λούκουλλος;

Το Δεκέμβριο του 2012, είχε δημοσιευθεί σχετικό κείμενο στο «Nectar e Libro»:

http://nectarlibro.blogspot.gr/2012/12/blog-post_3590.html

Πρόκειται για γενναίο Ρωμαίο στρατηγό.

Παρόλα αυτά, το όνομά του συνδέθηκε, όχι τόσο για την πολιτική και στρατιωτική του δράση αλλά για τα πολυδάπανα, υπερπολυτελή και πλουσιοπάροχα γεύματά του.

Ο Λούκουλλος, λοιπόν, βρέθηκε κάποτε στις Σπαρτιατικές αποικίες της Μαύρης θάλασσας, Τραπεζούντα και Κερασούντα.

Στην Κερασούντα ή Κέρατον (= πόλη, που το λιμάνι της έμοιαζε με κέρατο) γεύτηκε για πρώτη φορά ένα καινούριο και απολαυστικό φρούτο.

Κατευθείαν, το έστειλε στη Ρώμη, ώστε να το γευτούν όλοι οι συγγενείς και οι φίλοι του.

Το νέο φρούτο ονομάστηκε «κέρασον» (= κεράσι) από τον τόπο καταγωγής του...

Συνεχίζεται «η μπέμπα»

«Η μπέμπα» του Δημήτρη Τσεκούρα

Οι παραστάσεις και μετά το Πάσχα

με ελεύθερη συνεισφορά

«Γάλα. Συναισθηματικό υγρό. Στήθος. Κατόπιν μπιμπερό.

Και ακόμη πιο κατόπιν σκέτο ποτηράκι»

Η «ΜΠΕΜΠΑ» του Δημήτρη Τσεκούρα, που παρουσιάζεται με επιτυχία από τις αρχές Μαρτίου στον πολιτιστικό χώρο «ΚΕΝΟΣ ΧΩΡΟΣ» (Aγησιλάου 77Α, Κεραμεικός, ΑΘΗΝΑ (Μετρό: Κεραμεικός, Θησείο, τηλ: 6989-455.965), σε σκηνική σύνθεση και ερμηνεία από την Eυαγγελία Θαλασσινή, συνεχίζει τις παραστάσεις μετά τις διακοπές του Πάσχα, συγκεκριμένα κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 9:30 μ.μ., από 10 Μαΐου έως 8 Ιουνίου 2013, με ελεύθερη συνεισφορά.

«Η ΜΠΕΜΠΑ» είναι η εξομολόγηση μιας γυναίκας απροσδιορίστου ηλικίας που επιθυμεί σε μια στιγμή της ζωής της να μοιραστεί με τους φανταστικούς καλεσμένους της τις μνήμες της και το αποτύπωμα καταστάσεων που βίωσε στο πέρασμα του χρόνου.

Κινητήριος δύναμη σ’ αυτή την εξομολόγηση είναι η ανάγκη της να επαναπροσδιορίσει ό,τι ήταν και εξακολουθεί να είναι σημαντικό για εκείνη.

Ο χρόνος, η γέννηση, ο θάνατος, η απώλεια αγαπημένων προσώπων, η επιθυμία και η στέρησή της, η νοσταλγία της αγνότητας, είναι μερικά από τα θέματα που επανέρχονται ως leit-motiv (επαναλαμβανόμενο μοτίβο) στην διάρκεια του έργου.

Σημείωμα σκηνοθέτη:

«Ως σκηνοθέτιδα και ερμηνεύτρια με ενδιαφέρει να είμαι όσο γίνεται πιστή στο κείμενο του Δημήτρη Τσεκούρα, το οποίο, ως μουσική παρτιτούρα, πέραν του νοήματος των λέξεων του κειμένου, γίνεται οδηγός μου για οποιαδήποτε αναζήτηση σε σχέση με τη σκηνική σύνθεση της παράστασης.

Στο τέλος κάθε παράστασης θα ακολουθεί συζήτηση με το κοινό μέσα στα πλαίσια της ανάγκης μου ως δημιουργός να αφουγκραστώ και να μοιραστώ τη διαδικασία του θεατή σε σχέση με το κείμενο, την παράσταση, καθώς και το μοίρασμα δικών του βιωματικών καταστάσεων σχετικών με τα θέματα του έργου». Ε. Θαλασσινή.

«Η ΜΠΕΜΠΑ» παρουσιάζεται στον «ΚΕΝΟ ΧΩΡΟ», ένα φιλόξενο πολιτιστικό χώρο στην ιστορική περιοχή του Κεραμεικού, ο οποίος, χάρη στην κενότητά του, μπορεί και τροποποιείται για τις ανάγκες του εκάστοτε δημιουργού.

Ταυτότητα της παράστασης

«Η Μπέμπα» του Δημήτρη Τσεκούρα

Σκηνική σύνθεση -ερμηνεία: Eυαγγελία Θαλασσινή

Μουσική επιμέλεια: Kώστας Μόσχος

Σχεδιασμός φωτισμού: Χριστίνα Φυλακτοπούλου

Φωτογραφίες - Αφίσα: Χριστίνα Φυλακτοπούλου

Video: Λάμπρος Γεωργόπουλος

Παραστάσεις : Παρασκευή & Σάββατο, ώρα 9:30 μ.μ.

Εισιτήρια: ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ.

Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

ΚΕΝΟΣ ΧΩΡΟΣ

Aγησιλάου 77Α, Κεραμεικός, ΑΘΗΝΑ (Μετρό: Κεραμεικός, Θησείο)

Τηλ. επικοινωνίας και κρατήσεων: 6989-455.965 (5μμ-8μμ)

Για περισσότερες πληροφορίες:

Web: www.kenosxoros.com

Facebook: KEΝΟΣ ΧΩΡΟΣ

Επιπλέον, ο ΚΕΝΟΣ ΧΩΡΟΣ οργανώνει το Φεστιβάλ ΑΕΙΔΕ «Η Μουσικότητα του Λόγου στα Ελληνικά Κείμενα», από τη Δευτέρα 24 Ιουνίου έως την Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013.

Στο Φεστιβάλ ΠΡΟΣΚΑΛΟΥΝΤΑΙ να συμμετέχουν καλλιτέχνες, επιστήμονες και δημιουργοί από οποιοδήποτε χώρο, με Performance-θεατρική παράσταση, Εικαστική και φωτογραφική έκθεση, Μουσικό δρώμενο, Διάλεξη, Σεμινάριο.

Πληροφορίες στο: https://www.facebook.com/events/449533261795672/

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να στείλουν δήλωση συμμετοχής «για το Φεστιβάλ ΑΕΙΔΕ» έως τις 20 Μαΐου στην ηλεκτρονική διεύθυνση: kenosxoros77@gmail.com

Πολιτιστικός χώρος ΚΕΝΟΣ ΧΩΡΟΣ

Χώρος πειραματικών παραστάσεων -μουσικών δρώμενων-σεμιναρίων τέχνης

«Ο χώρος είναι οι άνθρωποι που τον κατοικούν.

Ο κενός χώρος δημιουργεί την προϋπόθεση συνάντησής τους».

Αφήγηση παραμυθιού (με σχέδιο)

Πρόγραμμα μαθημάτων «δια έρευνας μάθηση»

Εφόσον καταφέρετε να παρακολουθήσετε και τα δεκατρία (13) σεμινάρια,

θα σας δοθεί βεβαίωση παρακολούθησης.

Μπορείτε να κάνετε την εγγραφή σας στην ιστοσελίδα,

η οποία αναγράφεται στη φωτογραφία.

Googl-Ελλάδα

Στην Ελλάδα είναι αφιερωμένο το σημερινό Doodle της Google.

Ο ανοιχτός διαγωνισμός «Doodle 4 Google» πραγματοποιήθηκε για όλους τους Έλληνες μαθητές, ηλικίας από 6 έως 18 ετών.

Σκοπός του ήταν να ενθαρρύνει τα παιδιά να αναδείξουν τη δημιουργικότητά τους και να βάλουν τη φαντασία τους να δουλέψει, ώστε να σχεδιάσουν ένα λογότυπο της Google με θέμα: «η Ελλάδα μου».

Κάθε σχολείο είχε δικαίωμα υποβολής μέχρι έξι (6) Doodles.

Η ψηφοφορία πραγματοποιήθηκε από τις 15 Απριλίου έως τις 7 Μαΐου και τη Δευτέρα 13 Μαΐου αναδείχθηκε ο νικητής.

Πρόκειται για τον Αστέριο Ρέυνικ από το Λιτόχωρο Πιερίας, ο οποίος είναι μαθητής του δεύτερου Δημοτικού Σχολείου.

Έτσι βλέπει την Ελλάδα ο νεαρός Αστέριος, ο οποίος επέλεξε να μας ταξιδέψει για λίγο.

Γαλάζιο παντού, θάλασσα, ήλιος, μία μικρή βαρκούλα με τη γαλανόλευκη σημαία και το σταυρό της Ορθοδοξίας...

Καθ’ όλη τη διάρκεια της σημερινής ημέρας, όσοι επισκέπτεστε την κεντρική σελίδα αναζήτησης της Google (www.google.com), θα έχετε τη δυνατότητα να δείτε την επιτυχημένη και βραβευμένη δημιουργία του νεαρού μαθητή.

Συγχαρητήρια από το «Nectar e Libro» :)

Κλείνω και κλίνω

Κλείνω

Αντίθετο: ανοίγω

Κυριότερη σημασία: μετακινώ κάτι, για να εμποδίσω το πέρασμα από ένα χώρο σε άλλο

Κλείνω την πόρτα, το παράθυρο

Η πόρτα έκλεισε

Κλείνω το στόμα (δε μιλώ, εμποδίζω κάποιον να μιλήσει)

Κλείνω τα μάτια (μετακινώ τα βλέφαρα, κοιμάμαι, πεθαίνω, δε βλέπω την πραγματικότητα, δεν ενδιαφέρομαι για κάτι)

Κλείνω τα αφτιά μου (αρνούμαι να ακούσω κάτι)

Κλείνω την ντουλάπα, την αποθήκη, το συρτάρι

Κλείνω το δρόμο

Κλείνω το μαγαζί (σταματώ να λειτουργώ)

Οι τράπεζες κλείνουν σε λίγο

Κλείνω τη συζήτηση (την τερματίζω)

Κλείνω το φως, τη βρύση, την τηλεόραση, τον υπολογιστή

Κλείνω τα πόδια (τα ενώνω)

Κλείνω το φερμουάρ (το ανεβάζω)

Κλείνω κάποιον στη φυλακή (τον κρατώ)

Κλείνω αεροπορικά εισιτήρια

Κλείνω μία δουλειά (υπογράφω συμβόλαιο συνεργασίας)

Κλίνω

Αντίθετο: αποκλίνω

Κυριότερη σημασία: έχω κλίση προς μία πλευρά

Δεν έχω πού την κεφαλή κλίναι (είμαι άστεγος, άπορος, δεν έχω βοήθεια από κανέναν)

Κλίνω το γόνυ (εκφράζω σεβασμό γονατίζοντας)

Κλίνω τον τράχηλο (παραδίνομαι, υποχωρώ)

Κλίνω ένα ρήμα

Συγγενικές λέξεις: κλίνη, κλινική, κλίση, κλιτός

Αρχαία ελληνικά στα σχολεία της Βρετανίας

Από το Σεπτέμβριο του 2014, τα αρχαία ελληνικά θα είναι μία από τις επτά ξένες γλώσσες, που θα διδάσκονται στα δημοτικά σχολεία της Βρετανίας, σύμφωνα με απόφαση του Υπουργείου Παιδείας της χώρας.

Δια έρευνας μάθηση

Η Δημοτική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης και ο Ερευνητικός Οργανισμός Ελλήνων (Ε.Ο.Ε.) ιδρύουν, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο «Δια έρευνας μάθηση».

Το Πανεπιστήμιο ανοίγει τις πόρτες του την Τετάρτη 15 Μαΐου, ώρα 19:30 έως και 21:15 και για κάθε Τετάρτη θα υποδέχεται όλο το φιλομαθές κοινό, προκειμένου να προσφέρει έρευνα, γνώση και εμπειρία, με τη βοήθεια διακεκριμένων συνεργατών και επιστημόνων.

Εφόσον ενδιαφέρεστε, μπορείτε να δηλώσετε ηλεκτρονικά τη συμμετοχή σας στο http://www.eoellas.org/diaereunasmathisi/

Εάν καταφέρετε να παρακολουθήσετε και τα δεκατρία (13) παρακάτω μαθήματα, τότε θα σας δοθεί βεβαίωση παρακολούθησης:

1. Ιστορικές αναδρομές, με την κα Ευγενία Κούκουρα

2. Διερεύνηση της Θρησκείας, με τον κ. Απόστολο Γάτσια

3. Γνωριμία με τη Βυζαντινή Μουσική, με τον κ. Γιώργο Φανάρα

4. Περιηγήσεις στον κόσμο της Αστροφυσικής με τον κ. Απόστολο Σταμουλά

5. Γνωριμία με την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα, με την κα Δέσποινα Κοντονάτσιου

6. Διείσδυση στο χώρο της Λογοτεχνίας. με την κα. Αντωνία Δελληγιάννη

7. Ερευνητικές Ανησυχίες με τον κ. Γιάννη Παπαζήση

8. Γνωριμία με το έργο του Ε.Ο.Ε, με τον κ. Πρόδρομο Κοφσανίδη

9. Φιλοσοφικές Αναζητήσεις, με τον κ. Αντώνιο Βεντούρη

10. Σεμινάρια Φωτογραφίας, με τον κ. Δαμιανό

11. Αριθμοσοφία, με τον κ. Ελευθέριο Αργυρόπουλο

12. Αθλητισμός και βία με τον κ. Κωνσταντίνο Μπέη

13. Παρουσίαση ντοκιμαντέρ του Ε.Ο.Ε, με τα μέλη του Οργανισμού

Μπορείτε να κάνετε like και στην επίσημη ιστοσελίδα του Ερευνητικού Οργανισμού Ελλήνων, ώστε να μαθαίνετε τα νέα ή αλλαγές του προγράμματος: https://www.facebook.com/diaereunasmathisi

Το πρόγραμμα των μαθημάτων, που θα διαρκέσουν έως τα τέλη Ιουνίου:

Τετάρτη 15 Μαΐου 2013: Διερεύνηση της Θρησκείας με τον κ. Απόστολο Γάτσια (19:30 - 20:15), Ιστορικές αναδρομές με την κα Ευγενία Κούκουρα (20:30 - 21:15)

Τετάρτη 22 Μαΐου 2013: Γνωριμία με τη Βυζαντινή Μουσική με τον κ. Γιώργο Φανάρα (19:30 - 20:15), Περιηγήσεις στον κόσμο της Αστροφυσικής με τον κ.  Απόστολο Σταμουλά (20:30 – 21:15)

(Σύντομα, στις ιστοσελίδες του Ε.Ο.Ε., θα γίνει γνωστό το υπόλοιπο πρόγραμμα)

Το «Nectar e Libro» θα βρίσκεται εκεί :)

Το Μουσείο Ακρόπολης γιορτάζει...

…με ελεύθερη είσοδο στις 18 Μαΐου.

Αναμνηστικά μετάλλια με θέμα τον πετεινό, που ήταν αγωνιστικό πρότυπο για τους αθλητές των Παναθηναίων και τους πολεμιστές της πόλης, «έκοψε» για τη Διεθνή Ημέρα Μουσείων (18 Μαΐου) το Μουσείο Ακρόπολης, σε συνεργασία με το Εθνικό Νομισματοκοπείο.

Το Μουσείο θα παραμείνει ανοιχτό την 18η Μαΐου από τις 08:00 έως τα μεσάνυχτα, με ελεύθερη είσοδο.

Οι αρχαιολόγοι - φροντιστές θα πραγματοποιούν, για ενήλικες και παιδιά, δράσεις με θέμα τον πετεινό, στις αίθουσες του Μουσείου.

Στις 21:00, στον προαύλιο χώρο του Μουσείου, η Ορχήστρα Νέων του Κέντρου Γραμμάτων και Τεχνών Δίου, θα ερμηνεύσει τραγούδια μεγάλων συνθετών από το πλούσιο ρεπερτόριο της ελληνικής παραδοσιακής και έντεχνης μουσικής.

Η πολυμελής ορχήστρα αποτελείται από νέα παιδιά, κυρίως μαθητές και φοιτητές, με κοινό χαρακτηριστικό την άψογη καλλιτεχνική δεξιοτεχνία, το μεράκι και το αστείρευτο ταλέντο τους.

Διευθύνει ο μαέστρος Νίκος Πατρής.

Παράλληλα, από τις 16 έως τις 19 Μαΐου, το Μουσείο Ακρόπολης θα συμμετάσχει στη Διεθνή Συνάντηση Σύγχρονης Τέχνης, «Art Athina», στο Κλειστό Π. Φαλήρου (γήπεδο TaeKwonDo), με παρουσίαση ποιοτικών αντιγράφων από τις συλλογές του.

Ζύθος

Η μπύρα (= ζύθος), αποτελεί αγαπητό αλκοολούχο ποτό.

Συστατικά του είναι το νερό, η βύνη και ο λυκίσκος, ενώ παράγεται μέσα από τη διαδικασία της ζύμωσης.

Υπάρχουν πολλά είδη μπύρας, ανάλογα με το γούστο και τα κριτήρια απόλαυσης του καθένα.

Οι αναφορές για την παρασκευή μπύρας ξεκινούν από την αρχαία Αίγυπτο, τη Μεσοποταμία και τους Σουμέριους.

Οι Αρχαίοι Έλληνες φαίνεται πως ήρθαν σε επαφή με τη μπύρα χάρη στους Αιγύπτιους.

Σύμφωνα με τον Πλίνιο, χρησιμοποιούσαν λυκίσκο στην παρασκευή της.

Ωστόσο, στην Αρχαία Ελλάδα πρέπει να τη θεωρούσαν ποτό κατώτερης ποιότητας από το κρασί.

Αντίθετα, η μπύρα ήταν περισσότερο ευπρόσδεκτη στους βορειότερους λαούς (όπως ήταν οι Θράκες, οι Σκύθες και οι Αρμένιοι), καθώς και στους Ίβηρες.

Η λέξη «μπύρα» προέρχεται πιθανότατα από την ιταλική «birra».

Αυτή, με τη σειρά της, προέρχεται από τη λατινική «biber» (= ποτό), που συνδέεται και με το λατινικό ρήμα «bibere» (= πίνω).

Η ελληνική λέξη «ζύθος» συναντάται σε αρχαίους γεωγράφους περιηγητές, όπως ο Διόδωρος και ο Στράβων, δηλώνοντας το ποτό από κριθάρι, κυρίως των Αιγυπτίων.

Η λέξη «ζύθος» σχετίζεται με το ρήμα «ζέω» (= βράζω).

Στην υγειά μας! :)

Μέθοδος Braille

O Πανελλήνιος Σύνδεσμος Τυφλών (Περιφερειακή Ένωση Κεντρικής Μακεδονίας) θα πραγματοποιήσει θερινά τμήματα εκμάθησης γραφής και ανάγνωσης Braille.

Τα μαθήματα θα ξεκινήσουν τον Ιούνιο και με το πέρας αυτών θα δοθεί η δυνατότητα λήψης της αναγνωρισμένης πιστοποίησης.

Προθεσμία υποβολής αιτήσεων: Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Διεύθυνση: Βασιλίσσης Όλγας 114 & Π. Συνδίκα - Θεσσαλονίκη, 3ος όροφος

Ώρες: 09:00 έως 15:00

Περισσότερες πληροφορίες: 2310 250 111, εσωτερικό 114, 115 ή 116.

Με αφορμή το παραπάνω γεγονός, το «Nectar e Libro» σας παρουσιάζει το ελληνικό και αγγλικό αλφάβητο με τη μέθοδο Braille.

Πασχαλινές ευχές!

Το «Nectar e Libro» σας εύχεται Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα!

Επίσκυρος

Μεγάλη επιτυχία στην αρχαία Ελλάδα γνώρισε το παιχνίδι «Επίσκυρος», που είχε πάρει το όνομά του από τη γραμμή με σκύρα (σπασμένα κομμάτια πέτρας, πετραδάκια) που χώριζε το γήπεδο.

Με λίγα λόγια, υπήρχε κεντρική διαχωριστική γραμμή των δύο μεγάλων περιοχών του γηπέδου.

Παιζόταν κυρίως από άντρες, συνήθως γυμνούς.

Οι Ρωμαίοι αργότερα μετονόμασαν το παιχνίδι σε «harpastum».

«Τα ονόματα των παιγνιδιών με μπάλα ήταν επίσκυρος, φαινίνδα, απόρραξις, ουρανία.

H επίσκυρος ονομαζόταν επίσης εφηβική και επίκοινος (για πολλούς).

Παιζόταν από δύο αντίπαλες ομάδες με ίσο αριθμό παικτών.

Ανάμεσά τους τραβούσαν μια γραμμή με μία πέτρα, την οποία αποκαλούσαν σκύρο.

Έβαζαν την μπάλα πάνω σ' αυτήν τη γραμμή, και κάθε ομάδα τραβούσε άλλη μια γραμμή πίσω της.

H ομάδα που έπιανε πρώτη την μπάλα, την πετούσε πάνω από την αντίπαλη, η οποία έπρεπε να πιάσει την μπάλα ενώ αυτή κινούνταν ακόμη, και να τη ρίξει στο μέρος των άλλων.

Aυτό συνεχιζόταν, ώσπου η μία ομάδα κατάφερνε να σπρώξει την άλλη πέρα από τη γραμμή που είχε πίσω της.

Στην απόρραξη έπρεπε να χτυπήσει κανείς την μπάλα δυνατά στο χώμα και ύστερα να δεχτεί το πήδημα της μπάλας στο χέρι του και να ξαναχτυπήσει.

Μετριόταν ο αριθμός των χτυπημάτων (ή των πηδημάτων).

H ουρανία παιζόταν από ένα παίκτη που έγερνε προς τα πίσω και έριχνε την μπάλα στον ουρανό, ενώ οι υπόλοιποι προσπαθούσαν να αρπάξουν την μπάλα πριν πέσει στο έδαφος.

Οπότε χτυπούσαν την μπάλα ξανά και ξανά σε έναν τοίχο και μετρούσαν τον αριθμό των χτυπημάτων.

Ο χαμένος αποκαλούνταν γάιδαρος και έκανε ό,τι του έλεγαν, ενώ ο νικητής ήταν ο βασιλιάς και πρόσταζε» (Πολυδεύκης - Ονομαστικόν I.X. 103-107)

«…εάν είσαι ικανός να την κτυπήσεις με ένα γρήγορο κτύπημα, με το αριστερό, είναι δική σου.

Δεν μπορείς; Ανίκανε, δώσε την μπάλα σε κάποιον άλλον» (Αρριανός, βιβλίο 14^ο - 46).

«Φύγετε νεαροί, αυτό το παιχνίδι με την μπάλα φουσκωμένη από αέρα έχει γίνει για μεσήλικες και παιδιά» (Αρριανός, ΧΙV 47)

«… έπιασε την μπάλα και γέλασε, καθώς την πέταξε σε έναν παίκτη και ταυτόχρονα έγνεφε πως θα την έδινε σε άλλον.

Έσπρωξε έναν άλλον παίκτη, που του έκοβε τον δρόμο, ενώ ακούγονταν κραυγές και φωνές, «έξω από τα όρια! Πάνω από το κεφάλι του πέτα την! Πίσω!!» (Αντιφάνης, 4ος αιώνας π.Χ.)

«...Ακόμη και ο φτωχότερος μπορεί να παίξει μπάλα, γιατί αυτή δεν θέλει ούτε δίχτυα, ούτε όπλα, ούτε άλογα, ούτε κυνηγόσκυλα.

Και τι είναι πιο βολικό από ένα παιγνίδι, στο οποίο μπορεί να πάρει μέρος ο καθένας ανεξάρτητα από την περιουσία του και τη δουλειά του;

Το παιγνίδι με την μπάλα δεν είναι μόνο καλή άσκηση για τα πόδια αλλά πολύ καλή και για τα χέρια.

Θα καταλάβεις, επίσης, ότι το παιγνίδι με την μπάλα γυμνάζει το μάτι, αν σκεφτείς ότι όποιος δεν μπορεί να υπολογίσει την τροχιά της, δεν μπορεί και να την πιάσει.

Ο παίκτης θα οξύνει και την κριτική του ικανότητα.

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις ότι το παιγνίδι με την μπάλα σε ασκεί στις σπουδαιότερες κινήσεις, τις οποίες εμπιστεύονται οι νόμοι της πόλης στους στρατηγούς της:

να επιτίθεται την κατάλληλη στιγμή και να μην γίνεσαι αντιληπτός.

Να οικειοποιείσαι αυτά που ανήκουν στους εχθρούς, είτε πέφτοντας πάνω τους με ορμή, είτε απροσδόκητα και να κρατάς τα λάφυρα που έχεις πάρει» (Γαληνός).

«Επίσκυρος, ό, παιδιά τις, διά σφαίρας, ό, μέ τά πολλών, σφαιρισμός» (Από το Ομηρικό Λεξικό των LIDDEL & SCOTT}.

Δηλαδή: «αυτός που παίζει με τη σφαίρα (μπάλα) ή αυτός που παίζει με πολλούς τη σφαίρα (μπάλα)».

Στην αγγλική μετάφραση του ίδιου λεξικού λέει: Επίσκυρος = Ballgame, football or rugby.

Αν ανατρέξουμε στα Ομηρικά έπη θα βρούμε τις πρώτες πληροφορίες για παιχνίδι με μπάλα στη λεκάνη της Μεσογείου.

Μια παρόμοια αναφορά γίνεται και στο «Θεαίτητο» του Πλάτωνα.

«(Σωκράτης) Λέγεται τοίνυν, ἔφη, ὦ ἑταῖρε, πρῶτον μὲν εἶναι τοιαύτη ἡ γῆ αὐτὴ ἰδεῖν, εἴ τις ἄνωθεν θεῷτο, ὥσπερ αἱ δωδεκάσκυτοι σφαῖραι, ποικίλη, χρώμασιν διειλημμένη, ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε εἶναι χρώματα ὥσπερ δείγματα, οἷς δὴ οἱ γραφῆς καταχρῶνται»

«Λέγεται λοιπόν, ω συνομιλητή, πως η γη, εάν τη δει κανείς από ψηλά είναι σαν τις σφαίρες (μπάλες) που αποτελούνται από δώδεκα κομμάτια διαφορετικού δέρματος.

Είναι δηλαδή πολύχρωμη σφαίρα και τα μέρη της ξεχωρίζουν από τα χρώματα που έχει το καθένα» (Πλάτων: «Φαίδων» ή περί ψυχής - 110b)

Άρα η μπάλα ήταν φτιαγμένη από 12 χρώματα, 12 κομμάτια δέρματος συμβολίζοντας τους 12 Έλληνες Θεούς.

«Έριχνε ψηλά την σφαίρα και την γη που έθρεψε πολλούς άρχισε να κτυπά με προικισμένα πόδια και να κάνη στροφές γρήγορες και εναλλασσόμενες, ενώ οι άλλοι νέοι τον ζητωκραύγαζαν και στον ουρανό υψώνονταν δυνατές φωνές» (Οδύσσεια Θ, 370 – 375)

«Το γήπεδο που διεξήγετο ο αγώνας ήταν χωρισμένο σε δύο μέρη με γραμμές από χαλίκια και η μπάλα ήταν κατασκευασμένη από δερμάτινα κομμάτια ραμμένα μεταξύ τους με εντόσθια ζώων, ενώ στις άκρες του γηπέδου ήταν χαραγμένη μία γραμμή που συμβόλιζε τα δύο τέρματα.

Η μπάλα ήταν φουσκωμένη με αέρια και εξωτερικά ήταν ζωγραφισμένη με ζωντανά χρώματα και γεωμετρικά σχήματα.

Σκοπός ήταν και για τις δύο ομάδες, όπως και σήμερα, να περάσουν την μπάλα από την απέναντι εστία, το τέρμα.

Εντύπωση προξενεί επίσης η ιατρική παρατήρηση του αθλήματος.

Ο μεγάλος γιατρός της ύστερης αρχαιότητος, Γαληνός, μας δίνει μία καταπληκτική περιγραφή στο έργο του «Περί ασκήσεων με μικρή μπάλα» του παιχνιδιού.

«Όταν οι παίκτες παρατάσσονται σε αντίθετες σειρές και αγωνίζονται, για να εμποδίσουν τον αντίπαλο να κρατήσει την μπάλα στο κέντρο, τότε είναι βίαια άσκηση με κρατήματα στους ώμους και λαβές πάλης.

Έτσι, το κεφάλι και ο λαιμός ασκούνται με τις κινήσεις, τα κρατήματα των ώμων και τα πλευρά και το στήθος και το στομάχι ασκούνται από τα κρατήματα και τις λαβές πάλης με τα χέρια.

Σε αυτό το παιχνίδι οι γλουτοί και τα πόδια τεντώνονται βίαια, γιατί αποτελούν την βάση των κινήσεων.

Ο συνδυασμός με το τρέξιμο μπροστά και πίσω και τα πηδήματα στα πλάγια, κάθε άλλο παρά μικρή άσκηση είναι όχι μόνο για τα πόδια αλλά και για όλο το σώμα που είναι σε κίνηση» (Ε. Μπεξής, αρχαιολόγος, περιοδικό ΙΧΩΡ)

Υπάρχει, επίσης, άγαλμα αθλητή - «ποδοσφαιριστή» - στο αρχαιολογικό μουσείο Αθηνών, ο οποίος προσπαθεί με άψογη τεχνική να κοντρολάρει την μπάλα πάνω στο δεξί του πόδι.

Είναι σαφές ότι ο παίκτης δεν πρέπει να πιάσει την μπάλα με τα χέρια του για αυτό τα κρατάει πίσω από την πλάτη του.

Διασώζονται ακόμη και ονόματα διάσημων παικτών της αρχαιότητος, όπως του Αριστόνικου του Καρυστίου, του Δημοτέλη του Χίου, του Χαιρεφάνη και του Κτησιβίου του Χαλκιδέως.

Και ισχυρίζονται μετά, ότι το ποδόσφαιρο γεννήθηκε στην Αγγλία… :)

Πηγές: www.defencenet.gr,

wikipedia