Σφίγγα

Χρησιμοποιούμε τη λέξη, όταν θέλουμε να δείξουμε ότι κάποιος είναι αινιγματικός - μυστικοπαθής, δηλαδή δεν αποκαλύπτει σκέψεις, πρόσωπα, πηγές και προθέσεις.

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η Σφίγγα ήταν ένα τέρας με κεφάλι γυναίκας, σώμα λιονταριού, φτερά αρπαχτικού πουλιού και ουρά ερπετού, που ζούσε στην περιοχή των Θηβών της Αιγύπτου.

Το όνομά της προέρχεται από το ρήμα «σφίγγω».

Σύμφωνα με τον Ησίοδο, ήταν κόρη της Χίμαιρας και του Όρθρου.

Η Σφίγγα έφερνε κακοτυχία και καταστροφή.

Έτρωγε ζωντανούς όσους περνούσαν και δεν έβρισκαν τη λύση του αινίγματός της:

«Ποιό ον το πρωί στέκεται στα τέσσερα, το μεσημέρι στα δύο και το βράδυ στα τρία;».

Ο μοναδικός άνθρωπος που έμεινε ζωντανός, καθώς βρήκε τη λύση του αινίγματος της Σφίγγας, ήταν ο Οιδίποδας.

Ο άνθρωπος είναι το ον, το οποίο σε βρεφική ηλικία μπουσουλάει, μεγαλώνοντας περπατάει και στην τρίτη ηλικία χρησιμοποιεί βοηθητικό μπαστούνι.

Από τη στενοχώρια της, που ένας άνθρωπος βρήκε την απάντηση στο αίνιγμά της, η Σφίγγα έπεσε από το βράχο όπου στεκόταν και σκοτώθηκε.

Πηγές: Ελληνικές λέξεις και φράσεις που κατέκτησαν τον κόσμο (εκδόσεις: Σαββάλας, Ferdie Addis),

http://www.hellenica.de