Αλκυονίδες ημέρες

Έτσι λέγονται οι μέρες του Ιανουαρίου, κατά τις οποίες επικρατεί καλός καιρός, με ηλιοφάνεια.

Οι Αλκυονίδες πήραν το όνομά τους από ένα μύθο σχετικό με το πτηνό «Αλκυόνη», που αποτελεί την αλληγορική σημασία του ομώνυμου αστέρα.

Ο αστέρας «Αλκυόνη» ήταν ορατός στο σύμπλεγμα των Πλειάδων, ως κορωνίδα της Πούλιας, που σημαίνεται ως προς το ζενίθ στην υψηλότερη περιοχή του ουράνιου θόλου.

Όλες οι συνεχόμενες ημέρες, που είναι ορατός ο αστέρας, ήταν πολύ φυσικό να ονομασθούν έτσι.

Κατά τη διάρκεια των αλκυονίδων ημερών, την περίοδο του χειμώνα, δεν υπάρχουν άνεμοι.

Ο καιρός είναι ψυχρός, παράλληλα όμως και ηλιόλουστος.

Αλκυονίδες ημέρες δεν παρατηρούνται κάθε χρόνο, καθώς υπάρχουν και χρονιές, όπως το 1947, που δεν αυτές εμφανίστηκαν.

Συνήθως, είναι οι 15 αίθριες ημέρες, οι οποίες λαμβάνουν χώρα στη χώρα μας το διάστημα από 15 Δεκεμβρίου έως 15 Φεβρουαρίου, δηλαδή στην καρδιά του χειμώνα.

Όσον αφορά στη μυθολογία, η Αλκυόνη ήταν κόρη του Αιόλου, του θεού των ανέμων.

Ζούσε ευτυχισμένα με τον άντρα της, τον Κήυκα.

Οι δυο τους παρομοίαζαν τους εαυτούς τους με το Δία και την Ήρα, κάτι το οποίο εξόργισε τον Δία, που μεταμόρφωσε τον Κήυκα σε όρνιο.

Η Αλκυόνη έψαχνε ταραγμένη να βρει τον αγαπημένο της σύζυγο, προκαλώντας τη λύπηση των θεών του Ολύμπου, οι οποίοι τη μεταμόρφωσαν σε θαλασσοπούλι, για να τον αναζητά βλέποντας καλύτερα από ψηλά .

Ήταν πτηνό, το οποίο δε γεννούσε την άνοιξη, όπως τα υπόλοιπα πουλιά, αλλά τον χειμώνα, μέσα στο κρύο.

Εξαιτίας των κυμάτων της θάλασσας και του βαρύ χειμώνα, χάνοντας τα μικρά της και τα αυγά.

Για τον λόγο αυτόν, το πτηνό έκλαιγε συνεχώς.

Οι θεοί του Ολύμπου λυπήθηκαν την Αλκυόνη άλλη μία φορά.

Ο Δίας πρόσταξε για 15 μέρες μέσα στον Ιανουάριο να σταματούν οι άνεμοι, για να μπορέσει το πτηνό να κλωσήσει τα αυγά του και τα πουλάκια να μπορέσουν να πετάξουν.

Η Αλκυόνη (αρχαία ελληνικά: «Αλκυών», επιστημονική ονομασία: «Alcedo Atthis») είναι θαλάσσιο αποδημητικό πτηνό, το οποίο ονομάζεται ακόμα ψαροπούλι, θαλασσοπούλι ή μπιρμπίλι της θάλασσας.

Συμβολίζει τη γαλήνη και την προστασία.

Φθάνει σε μήκος τα 18 εκατοστά.

Έχει λεπτά και κοντά πόδια, ενώ το σώμα της είναι ασυνήθιστα μικρό.

Το κεφάλι της Αλκυόνης είναι δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με το σώμα.

Το ράμφος της στην άκρη είναι οξύ.

Το φτέρωμά της παρουσιάζει ποικιλία χρωμάτων.

Είναι άγριο πτηνό, με σχετικά κοντά φτερά και πετά σε ευθεία, χαμηλά και σε μικρές αποστάσεις.

Η Αλκυόνη κατοικεί σε όχθες ποταμών, λιμνών, ιχθυοτροφείων καθώς και σε βραχώδεις ή θαμνώδεις ακτές των θαλασσών.

Γεννά από 5 έως 9 αυγά στις σχισμές των βράχων της θάλασσας.

Τρέφεται με ψάρια και το κρέας της δεν είναι νόστιμο.

Αντίθετα, το φτέρωμά της είναι περιζήτητο για στολισμούς γυναικείων ενδυμάτων και καπέλων.

Σύμφωνα με ένα μεσαιωνικό μύθο, το χρώμα της Αλκυόνης στην αρχή ήταν το γκρίζο.

Όμως, όταν πραγματοποιήθηκε ο βιβλικός κατακλυσμός, πέταξε ψηλά και το στήθος της έγινε κόκκινο από τον ήλιο, ενώ η ράχη της μπλε από το χρώμα του ουρανού.

Για τη συζυγική πίστη των Αλκυόνων, αναφέρεται πως όταν ο σύζυγος της Αλκυόνης γεράσει και δεν μπορεί να πετάξει πια, τότε το θηλυκό τον παίρνει στους ώμους του και τον μεταφέρει πάντοτε μαζί του, τον ταΐζει και τον περιποιείται ως το θάνατο.