Ούτε το όνομά μου

Η αλήθεια είναι ότι δε γνώριζα για το βιβλίο της Thea Halo: «Ούτε το όνομά μου» («not even my name», εκδόσεις «Γκοβόστη»).

Κατά τη διάρκεια της επετείου για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, στις 19 Μαΐου 2012 στη Θεσσαλονίκη, έμαθα γι’ αυτό και την επόμενη μέρα βρισκόταν ήδη στα χέρια μου.

Ήταν για μένα μία πρόκληση να το διαβάσω. Άλλωστε, ποτέ μου δεν μπορώ να ολοκληρώσω ένα σύγγραμμα, που περιέχει πάνω από διακόσιες πενήντα (250) σελίδες. Τελικά, ήταν το καταλληλότερο βιβλίο, ώστε να το ξεπεράσω...

Διαβάζοντας τις σχεδόν πεντακόσιες (500) σελίδες του, συγκινήθηκα και συνειδητοποίησα τι πέρασε η γιαγιά μου, προσφυγοπούλα από τον Πόντο.

Η αφήγηση είναι ισορροπημένη, εξαιρετική, γεμάτη εικόνες φρικτών γεγονότων και βιωμάτων, που σε καμιά περίπτωση δεν κουράζουν τον αναγνώστη.

Αντίθετα, τον καθηλώνουν με έναν απίθανο τρόπο και δεν επιθυμεί με τίποτα να τελειώσει ένα βιβλίο τόσο αληθινό, που δίνει σε όλους ένα μάθημα επιβίωσης. Πιστεύω ότι είναι σκόπιμο καθένας να το διαβάσει.

Ένιωσα τη συγγραφέα ως δικό μου άνθρωπο. Έτσι, μετά το τέλος της ανάγνωσης, προσπάθησα να επικοινωνήσω μαζί της και τα κατάφερα. Είναι τόσο προσιτή και αυτό σε κάνει να τη συμπαθήσεις ακόμη περισσότερο.

Το παρόν βιβλίο αποτελεί καταπληκτικό δώρο για τους δικούς σας ανθρώπους, τώρα μάλιστα που πλησιάζουν οι γιορτές των Χριστουγέννων. Ένα δώρο, που προσφέρει πολλά σε όσους αγαπούν το διάβασμα. Κοστίζει σχεδόν 20 ευρώ, ανάλογα με το κατάστημα που θα επισκεφθείτε. Φέτος, θα το δωρίσω στη μητέρα μου.